Αισιοδοξία ή Ματαιοδοξία;

Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο εύχομαι με υγεία.

 Θα ήθελα να μπω στο υποτιθέμενο εορταστικό κλίμα λίγο πριν την έλευση του Νέου Έτους και πως το βιώσαμε ως Ελληνική οικογένεια όλοι μας.  

 Πάντα αυτές τις ημέρες υπήρχε ένα κλίμα ευφορίας, αγάπης, συγκίνησης και ελπίδας για το αύριο με πολλά όνειρα που έστω και ελάχιστα μερικά από αυτά καταφέρναμε να τα υλοποιήσουμε.

 Το 2010 όμως μας είχε προϊδεάσει για τα δύσκολα χρόνια που θα έρχονταν, από την στιγμή που ο τότε Πρωθυπουργός μας κ. Παπανδρέου μας δήλωνε για άλλη μία φορά μετά τις προεκλογικές του δεσμεύσεις ότι θα μας σώσει αλλά βάζοντας μας πλέον στην μέγγενη του ΔΝΤ.

 Βέβαια ακόμα και τότε κανένας μας δεν περίμενε να μπει το 2012 και όχι απλά να μην … έχουμε σωθεί αλλά πόσο δε περισσότερο να ήμαστε μετέωροι με την χρεοκοπία πάνω από τα κεφάλια μας  και πολλά βήματα πλέον προς την ολική επαναφορά της Δραχμούλας μας κατά πολύ όμως υποτιμημένη.

 Οι εορταστικές ημέρες πριν το 2012 μόνο εορταστικές δεν θα τις έλεγα με ανθρώπους άνεργους, με συμπολίτες μας να μην γνωρίζουν αν αύριο θα έχουν ακόμα δουλειά και με καταστηματάρχες σε απόγνωση που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν το λουκέτο στην επιχείρησης τους την ώρα που το βλέπουν σε άλλες.  

 Μισθολογικά ζούμε καταστάσεις Κίνας με μισθό πείνας που όχι μόνο δεν επαρκεί για να πληρώσεις τις δανειακές σου υποχρεώσεις, όχι μόνο δεν επαρκεί για να πληρώσεις τα ολοένα και αυξανόμενα χαράτσια, δεν επαρκεί ούτε για τις κύριες καθημερινές ανάγκες μίας οικογένειας.

 Η μισθολογική αυτή κατρακύλα είχε μεγάλο αντίκτυπο στην αγορά και κατ’ επέκταση στα ταμεία του κράτους που επίσης αδειάζουν και δεν θα ξέρουν στα μέσα Ιανουαρίου τι να πουν στους Τροϊκανούς που θα τους ζητάνε νέα σκληρότερα μέτρα.  

 Είναι όλα μία αλυσίδα που ο ένας κρίκος τραβάει τον άλλο και αντί οι κυβερνόντες να βρουν λύση για αυτή την κατρακύλα υιοθετούν μέτρα που δυσχεραίνουν περισσότερο την κατάσταση.

 Το διάγγελμα του κ. Παπαδήμου να μην σταματήσουν τα βήματα που ξεκίνησαν το απερχόμενο 2011 και κράτησαν τη χώρα στα πόδια της ή ότι οι προσπάθειες που έγιναν, οι θυσίες του ελληνικού λαού και η αλληλεγγύη των εταίρων μας, είχαν ως αποτέλεσμα να αποφύγουμε την οικονομική καταστροφή και να κάνουμε σημαντικά βήματα εξόδου από την κρίση, είναι η έσχατη κοροϊδία που ακούστηκε στο τέλος του 2011.

 Οι θυσίες των μη εχόντων Ελλήνων θα έπρεπε να πει και να μη μιλήσει καν για αλληλεγγύη των εταίρων μας, για ποια αλληλεγγύη των εταίρων μας λέει μήπως την τοκογλυφική;

 Αλληλεγγύη με τοκογλυφικά επιτόκια και αποπληρωμή σε μη λογικό διάστημα και με την απειλή του κάνεις ότι λέω η σας στέλνω αδιάβαστους δεν υπάρχει.

 Ας ανοίξουν ένα λεξικό να δουν την ανάλυση της Αλληλεγγύης, μορφωμένοι άνθρωποι είναι μην μας κοροϊδεύουν!

 Το σημείο όμως που πραγματικά με εξόργισε στο διάγγελμα αυτό είναι:

 «Τα εισοδήματα μειώθηκαν και η ανεργία αυξήθηκε. Χιλιάδες οικογένειες, ιδιαίτερα τούτες τις μέρες, υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης. Πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, όπως αρμόζει σε μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Κανένας μόνος του. Είμαστε ένας λαός, ένα έθνος, σε κοινή δοκιμασία».

 Που και πως μας στάθηκαν δίπλα μας και ποια αλληλεγγύη μας έδειξαν ;;;

 Εδώ μέχρι και με διακοπή ρεύματος μας απειλούν για να εισπράξουν τα αντιλαϊκά χαράτσια που επινόησαν!

 Για ποια κοινή δοκιμασία μας μιλάνε;

 Οι έχοντες και οι απατεώνες εξακολουθούν να απολαμβάνουν ότι και πριν και οι μη προνομιούχοι να πληρώνουν το μάρμαρο.  

 Ψεύτες και υποκριτές, πόνο μας δώσατε και μη υλοποιήσιμες υποσχέσεις.

 Τώρα δεν μπορώ να μη σχολιάσω ως απλός και μόνο Έλληνας πολίτης και σημεία από το μήνυμα του κ. Παπούλια .

 Άργησε να θυμηθεί και αυτός ότι τα μέτρα λιτότητας και η υπερφορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων δεν αποτελούν μονόδρομο!

 Συμφωνούμε απόλυτα ότι η λύση βρίσκεται στην ανάπτυξη και στην απασχόληση, πράγμα όμως που δεν βρίσκεται στην ατζέντα των Εταίρων μας οι οποίοι απαιτούν απολύσεις, φόρους, βαθιές μειώσεις μισθών και γενικά με μία λέξη ΛΙΤΟΤΗΤΑ.

 Με όλα αυτά που προανέφερα όπως αντιλαμβάνεστε το γιορτινό τραπέζι της πλειοψηφίας των Ελλήνων ήταν λιτό και στην βάση από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο τα δώρα για τα παιδιά (αν υπήρχαν) ελάχιστα και αυτό δεν το έβλεπες μόνο από την ποσότητα.

 Το έβλεπες στα πρόσωπα των  ίδιων των παιδιών που μπορεί να είναι παιδιά αλλά βιώνουν και αυτά μαζί μας περικοπές όχι μόνο σε παιχνίδια αλλά και σε αγαθά που στο παρελθόν θα ήταν αδιανόητο να γίνουν.

 Οι ευχές για το 2012 καλές είναι αρκεί να είναι γήινες και υλοποιήσιμες.

 Ελπίζω να μη σας στεναχώρησα ή να σας έκανα την καρδιά περιβόλι, που δεν το πιστεύω αφού δεν μπορεί κάποιος να στεναχωρηθεί περισσότερο για κάτι που βιώνει δραματικά κάθε μέρα.

 Θα κλείσω με την ευχή να κατανοήσουν οι Άρχοντες μας αυτό που τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας:

«Λιτότητα χωρίς αξιοπρέπεια σημαίνει διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής» μία κοινωνική συνοχή που την έχουν κατακρεουργήσει.-

Κ.Α

fylakhkerkyras.blogspot.com