Αν ανατρέξει κάποιος σε
στατιστικά και δημοσιεύματα χωρών που μπήκε το ΔΝΤ για να βοηθήσεις τις χώρες
αυτές να μη … πτωχεύσουν δεν θα εκπλαγεί γι’ αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα μας.
Οι πολίτες των Κρατών αυτών ισοπεδώθηκαν στο
τομέα της Υγείας, της Παιδείας
μισθολογικά, κοινωνικά, Εθνικά και άνθησε η εγκληματικότητα και η
διαφθορά στο δημόσιο.
Όλα αυτά τα βιώνουμε στην χώρα μας βιαίως καθώς
ήπια οικονομική προσαρμογή δεν υπήρχε ούτε υπάρχει.
Τι περιμένουμε από αυτούς που μας κυβερνούν και που δεν απέτρεψαν την
είσοδο μας σε αυτό τον αδιέξοδο δρόμο της τρόικας;
Τι περιμένουμε από αυτούς που δεν μπορούν ως η νόμιμα εκλεγμένη Ελληνική Κυβέρνηση, να βάλουν φραγμό στις
ορέξεις των δανειστών μας και τους επιτρέπουν να αποφασίζουν αυτοί για το
μέλλον μας;
Τι περιμένουμε από αυτούς που προσπαθώντας να νοικοκυρέψουν την χώρα
απώλεσαν κάθε κυριαρχικό μας δικαίωμα;
Από αυτούς περιμένουμε να νοικοκυρέψουν το
δημόσιο και να πολεμήσουν δραστικά τους επίορκους υπάλληλους;
Θα μου πείτε διαφθορά ιδιαίτερα στο δημόσιο υπήρχε
και πριν την οικονομική κρίση.
Σαφώς και υπήρχε αλλά ανθίζει και γιγαντώνεται
ακόμα περισσότερο σήμερα που η συρρίκνωση των μισθών έχει φέρει σε απόγνωση
τους εργαζόμενους.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τους πανηγυρισμούς
που ακούγονται όταν υπάρχει εξιχνίαση τέτοιων περιστατικών και επίορκων
υπαλλήλων.
Γι’ αυτό το ευτυχές αποτέλεσμα έχει συμβάλει μήπως η τρόικα;
Σαφώς και όχι, υπήρχαν οι αποτρεπτικοί
μηχανισμοί, υπήρχαν τα εργαλεία για την αποφυγή τέτοιων περιστατικών, υπήρχαν
και οι προτροπές Σωματείων και κλαδικών Ομοσπονδιών και με προτάσεις
αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε η βούληση και η
θέληση να λειτουργήσει αυτό το σύστημα.
Αντίθετα είχαμε ακόμα και το φαινόμενο
επίορκοι υπάλληλοι να τείθοντε σε διάθεση ή να είναι σε αργία και στην συνέχεια
να επιστρέφουν στην εργασία τους και το κράτος να τους καταβάλει και τους
μισθούς για το διάστημα που ήταν στην κατάσταση αυτή.
Τυχαίο, δεν νομίζω.
Η κ. Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα
δεν είναι μια χώρα διεφθαρμένων, αλλά μια χώρα στην οποία η διαφθορά έχει πάρει
το πάνω χέρι».
Δεν ήξεραν τόσα χρόνια οι αρμόδιοι τι
συμβαίνει με την διαφθορά στα Υπουργία τους, τώρα το έμαθαν;
Δεν ήξεραν τι συμβαίνει με τις προμήθειες
υλικών και τι γρανάζια λειτουργούσαν παράνομα σε βάρος του Δημοσίου;
Μόνο μεγάλη γραφειοκρατία υπήρχε και
αποτέλεσμα μηδέν.
Στο Δημόσιο οι περισσότεροι τους ξέρουν αυτούς
τους υπαλλήλους της αρπαχτής τώρα αποφάσισαν να επέμβουν;
Μήπως είναι και αυτό ένα βήμα στα τελευταία
βήματα κατά των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να φανεί ότι το δημόσιο είναι ο
κεντρικός φταίχτης σε ότι περνάμε και γι’ αυτό ξεκίνησαν έναν αγώνα
αναδιάρθρωσης με αξιολογήσεις και απολύσεις ;
Η κ. Διαμαντοπούλου επισήμανε σε δηλώσεις της
ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ανοχή ούτε για εκείνους που είναι στο διπλανό
γραφείο και δεν μιλούν γι' αυτά που βλέπουν».
Το ψάρι κύριοι δυστυχώς βρομάει από το κεφάλι,
ας ξεκινήσουν από τους προϊσταμένους και τον τρόπο που τοποθετούνται στις
θέσεις αυτές χωρίς να μπορούν να ανταποκριθούν και σταδιακά και αποφασιστικά να
κατεβαίνουν σκαλοπάτια.
Αν ο «ηγέτης» ενός χώρου είναι ανεπαρκής τότε
υπάρχει αναρχία στους υπόλοιπους που απαρτίζουν τον χώρο αυτό.
Πήξαμε σε προϊσταμένους ανύπαρκτους και
αναπληρωτές … των αναπληρωτών.
Πήξαμε σε κομματικούς προϊσταμένους που το κριτήριο
της επιλογής τους συνήθως εξαρτάται από
την κομματική τους ταυτότητα.
Υπάρχει απόστημα στο δημόσιο που μυρίζει εδώ
και χρόνια αλλά καθότι βόλευε το πολιτικό μας σύστημα κανείς τους δεν τόλμησε
να το γιατρέψει.
Ευθύνη έχουν και οι μεγαλοσυνδικαλιστές μας
που ανάλογα με το ποιος κυβερνάει αυτόν το τόπο αναλόγως πάει και η κριτική.
Αν την πλειοψηφία την έχουν οι συνδικαλιστές
που πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα η κριτική είναι ποιο ήπια, λιγότερο καυστική
και με λιγότερες κινητοποιήσεις.
Ξαφνικά στην πορεία οι ηγέτες των συνδικάτων γίνονται
βουλευτές, βουλευτές που υπογράφουν μάλιστα νόμους αντεργατικούς και
αντικοινωνικούς ξεχνώντας την παλιά τους συνδικαλιστική ιδιότητα - δράση και
τους υποτιθέμενους αγώνες τους.
Ποιος εξέθρεψε αυτό το σύστημα των γενίτσαρων;
Όχι πάντως οι έντιμοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Θέλουμε κάθαρση στο δημόσιο τομέα αλλά
απαιτούμε μαζί με τα ξερά (επίορκοι) να μη καίγονται και τα χλωρά (έντιμοι
υπάλληλοι).
Δεν μπορεί ο έντιμος δημόσιος υπάλληλος ο
οποίος αγωνίζεται να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του με μισθό πείνας να
ταυτίζεται με επίορκους που αναζητούν εύκολες λύσεις με αρπαχτές και λαδώματα.
Θέλουμε όμως κάθαρση και όχι ισοπέδωση κύριοι.
Ενεργοποιήστε τους μηχανισμούς που πρέπει και
είναι σε νάρκωση και που εσείς που μας κυβερνάτε δεν το πράξατε εδώ και χρόνια.
Ευθαρσώς δηλώνω ότι για εμένα προσωπικά δεν
φταίνε ούτε οι επίορκοι υπάλληλοι, φταίνε αυτοί που μας κυβερνούν και τους
επέτρεψαν με την αδράνεια τους να πράξουν άνομα και υπόγεια, προσβάλλοντας
ταυτόχρονα και τους έντιμους συναδέλφους τους που ακούν συχνά το ισοπεδωτικό
και γενικόλογο και χωρίς καμία διάκριση, «όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι το ίδιο
είστε».
Ευτυχώς όμως δεν είναι όλοι οι δημόσιοι
υπάλληλοι το ίδιο, η ελάχιστη μειοψηφία είναι οι κηφήνες και οι διεφθαρμένοι.-
Κ.Α
fylakhkerkyras.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου